بخش چهارم-رویت قلبی-خلاصه کتاب روزه دریچه ای به عالم معنا

بخش چهارم

خب وقتی که گفتیم هدف نهایی رویت خداست،حالا باید بفهمیم رویت خدا چطوری است که ما هم اون رویت را احساس کنیم.

خوب این قسمت را بخونید:

ما دونوع رویت داریم. رویت قلبی و رویت عقلی...
رویت عقلی همان است که عقل به مفهوم حقایق عالم و خدا آشنا میشود و مفهوم کلی حقایق را درک میکند.
در رویت قلبی ،روح انسان با اسما الهی روبه رو میشود و اسما الهی را میبیند.چون خدا با اسما الهی و وجود مخلوقاتش ظاهر میشود.

حالا این رویت قلبی یعنی چه؟

شما اشیاء را به واسطه نوری که بین شما و اشیاء هست میبینید.هرچند متوجه این نور نباشید ولی آن نور در منظر شماست.کافی است کسی شما را متذکر این نور بکند.درنتیجه نظر شما از اشیایی که میبینید به نوری می افتد که سراسر محیط را پر کرده است.
برای اینکه نور را ببینید باید ساحت دیدن خود را عوض کنید زیرا نور مثل دست نیست که در کنار سایر اشیاء آن را ببینید،باید از استعداد دیگری از نفس و روح خود استفاده کنید.

وقتی شما را متذکر وجود نور کردند،با استعداد خاصی آن را میبینید اما نه به آن نحوی که دست من را میبینید.دست من را به کمک نور و با چشم میبینید ولی نور را با خودش و از طریق نفس و روح میبینید.

نور به ذات خود ظاهر است و در عین حال عامل ظهور بقیه اشیاء میشود و چون به ذات خود ظاهر است شما هم با ذات خود(روح) آن را میبینید نه با چشمتان.

روح یا همان نفس ناطقه نظر میکند و آن را احساس میکنید،چشم انسان کمک میکند تا نفس با ذات نور مرتبط شود ولی مثل دیدن دست و اشیاء نیست که تصویر از آن روی لکه زد شبکیه بیندازد و پس از انتقال عصب به مغز،نفس ناطقه آماده شود تا صورتی مناسب آن را در خود ابداع کند،بلکه نفس یا همان روح با ذات نور مرتبط میشود...

چون نور چیزی است که خودش عین پیدایی است و شما استعدادی دارید که میتوانید با عین پیدایی ارتباط برقرار کنید و جانتان آن را حس میکند.این دیدن نور را هر روز تجربه کردید و نور را میبینید ولی توجه ندارید...

اگر این موضوع را درک کنید معنی رویت خدا را میتوانید درک کنید و با کمک ماه رمضان به رویت خدا برسید.

پس اگه بخوایم یه جمع بندی داشته باشیم،به طور زیر است:

حقیقت اصلی وجود ما،روح و نفس ماست.
این روح و نفس ما،آنقدر وسعت دارد که میتواند در تمامی عوالم سیر کند و آنجا حضور یابد.ولی ما چون درگیر مادیات هستیم و در دنیای مادی داریم زندگی میکنیم، جنبه تجرد خودمون را فراموش کردیم.
فراموش کردیم که جایگاه ما ،اینجا نیست و ما چه وسعتی داریم و میتونیم تا کجاها برسیم...


خدا روزه را قرار داده که ما از میل های دنیایی کمی فاصله بگیریم و متوجه نفس و فطرت خودمون بشیم و بتونیم خدارا رویت کنیم.
باید انتظار خودمون از روزه را رویت خدا قرار بدیم.
نقش قوه واهمه را همانطور که گفتیم،این بود که مارا از راه اصلی دور میکند.
با روزه نفس اماره و قوه واهمه خود را کنترل میکنم.

اگر بتوینم نفس اماره و قوه واهمه خود را کنترل کنیم و از کارهایی که مانع حضور قلب میشود مثل غیبت کردن،زیاد حرف زدن،کبر و خودبزرگ بینی را دوری کنیم و در عوض با احسان و کمک به دیگران و قرآن خواندن و اخلاق خوب و ...را بیشتر اجام دهیم،باید در آخر ماه رمضان انتظار داشته باشیم که بتونیم خدارا رویت کنیم.

چون خود خدا فرموده من خودم،جزای روزه هستم.


وقتی خدا خواست،خود را به ما نشان بدهد محبت اهل بیت را در دل ما می اندازد.یهو احساس میکنی،علاقه خاصی به امیرالمومنین علی(ع) پیدا کردید.این نشانه این است که خدا میخواهد خود را به شما نشان دهد.

باید ساحت خود را تغییر بدی.همانطور که اول نور را میبینی و بعد اشیاء،باید اول خدا را ببینی و بعد مخلوقات را...
باید حضور خدا را با قلب خود احساس کنی...

اینقدر این کار با استفاده از شریعت و دین راحته که خیلی ها باورشون نمیاد.مثل استادی که اینقدر امتحان را ساده میگیره که از بس امتحان آسونه،هیچ کسی نمیتونه جواب بده...

امیدوارم تونسته باشم،مفاهیم را خوب گفته باشم.
تمام اینهایی که گفتم از کتاب "روزه دریچه های به عالم معنا" و مباحث دیگر  استاد اصغرطاهرزاده است.

کتاب روزه ،کتاب خیلی کوچیکیه و اگه خواستید دانلود کنید و در نیم ساعت مطالعه کنید.
دانلود فایل pdfکتاب روزه

یاعلی مدد