ماه رجب،ماه ولایت

ماه رجب،ماه ولایت

امام موسی بن جعفر(ع) میفرماید:
«رجب شهر عظیم، یضاعف الله فیه الحسنات ویمحوا فیه السیئات، من صام یوما من رجب تباعدت عنه النار مسیره سنه ومن صام ثلاثه ایام وجبت له اجنه »

رجب ماه عظیمی است که خداوند نیکی هارا در آن چندبرابر و بدی هارا محو میکند،هرکس یک روز از ماه رجب را روزه بدارد،آتش جهنم به فاصله یک سال از او دور میشود و هرکس سه روز از آن را روزه دارد،بهشت برای او واجب میشود.

این روایت خبر از آن میدهد که این ماه زمینه رشد حسنات را دارد.مانند زمانهایی که به حرم ائمه مشرف میشویم و در حرم ائمه نماز میخوانیم،متوجه میشویم که این نماز در مقایسه با نمازی که در خانه میخوانیم فرق میکند و در اینجا زمینه ارتباط با ملکوت عالم بیشتر فراهم است.
فلسفه رفتن به زیارت ائمه نیز همینطور است...زیرا در حرم ائمه شرایط طوری است که شیطان به آنجا راه ندارد و ملائکه گرداگرد حرم طواف میکنند و زائر خیلی راحت میتواند با عالم غیب مرتبط شود و با باطن حقیقیه عبادات انسی برقرار کند.

چرا یک نماز در مسجد نبی 10 هزار برابر ثواب دارد و در کنار کعبه 100 هزار برابر؟؟؟
چون در آنجا رفع حجاب میشود و ارتباط با عالم غیب و ملکوت این عالم بیشتر برقرار میشود و آن نماز منزلت بیشتری پیدا میکند.

حال مکه،کربلا و مدینه و حرم ائمه از نظر مکانی دارای این شرایط هستند و ماه رجب و رمضان و شب قدر و محرم از نظر زمانی دارای این شرایط هستند.یعنی فقط در همین زمان این شرایط برقرار میشود.

در روایت داریم از پیامبر(ص) که اگر رفتی حج و برگشتی و گفتی که خدا منا نبخشیده،به خدا تهمت زده ای!! حال همین در ماه رجب صدق میکند و کسی که از از ماه رجب استفاده کرد و جزء رجبیون شد،اگر گفت که خدا منو نبخشیده،به خدا تهمت زده است چون خود خدا فرموده است که کسی که مرا بندگی کند،گناهان اورا میبخشم.

ما در ماه های دیگر نماز میخوانیم ولی همه ابعاد ما در نماز حاضر نیست ولی در ماه رجب شرایط طوری است که همه ابعاد روح به صحنه می آید.

حالا در روایت میفرماید که اگر یک روز روزه بگیرد،آتش یک سال از او دور میشود.چرا؟؟
چون رویکردش عوض شده است.
در ادامه فرموده اند که اگر کسی 3 روز روزه بگیرد،بهشتی میشود.یعنی چی؟؟
یعنی اینکه افقش،افق ورود به لقاء الله میشود. همین الان بهشتی میشود.یعنی بهشت چیزی نیست که بعدا بوجود بیاید.

همین الان بهشت و جهنم موجود هستند و ما با اعمالمون به سمت بهشت و یا جهنم میرویم.

امام رضا(ع) فرمودند که اگر کسی منکر بهشت و جهنم فعلی بشود،از ما نیست.یعنی معرفت ما اهل بیت را ندارد.یا پیامبر فرمود:«الآن قیامتی قائم» یعنی همین الان قیامت خودم را دارم میبینم.آیت‌الله جوادی آملی(حفظه‌الله تعالی) بحثی داشتند از کلام امام معصوم حضرت رضا(علیه‌السلام) فرمودند: همین حالا وصل به بهشت می‌‌شویم و همین حالا از بهشت خارج می‌‌شویم بستگی به اعمال ما دارد، چون حضرت رضا(علیه‌السلام) اشاره می‌فرمایند به آیات 43 و44 سوره عنکبوت که می‌فرماید: این است جهنّمی که گناهکاران انکار می‌کنند و هم‌اکنون گناهکاران بین آن جهنّم و آب جوشان در حال طواف‌اند.نکته اینجاست که ما نمیتونیم ببینیم ولی اهل معرفت و اهل دل پرده از جلوی چشمشان عقب رفته است و میتوانند ببینند مگرنه اگه ما هم روحمون را از چنگال این عالم ماده آزاد کنیم،میتواینم برزخ و قیامت و بهشت را ببینیم.
(برای فهم بیشتر به نکات معرفت نفس مراجعه کنید)

فقط کافی است حریم این ماه را نگه داریم تا همین الان وارد بهشت شویم.اگر کسی این حالات را بشناسد میتواند حس کند که همین الان روحش وارد بهش شده است ولی متاسفانه ما حفظ این حالات را نمیشناسیم و یا آن حالات را نمیشناسیم که بخواهیم در حفظش تلاش کنیم.

هرکسی به اندازه ی وسعش و ظرفیتی که دارد باید از ماه رجب نگهبانی کند و آن با انجام همین اعمال ماه رجب که در مفاتیح است،ممکن میشود.

پیامبر فرمودند:: «ماه رجب ماه خدا است، ماه شعبان ماه من است و ماه رمضان، ماه امّت من است».
درجایی دیگر امام علی(ع) میفرماید: « شَهْرُ رَمَضانِ، شَهْرُالله وَ شَعْبانِ شَهْرُ رَسولُ‌الله وَ رَجَبٌ شَهْری» یعنی ماه رمضان ماه خداست و ماه شعبان ماه رسول‌الله«ص» و ماه رجب ماه من است. پس طبق این روایت، به یک اعتبار ماه رجب، ماه یگانگی با خداست، از طریق ارتباط با خود خدا، و به یک اعتبار، ارتباط با خدا بدون اتّصال به ولایت ممکن نیست و لذا ماه رجب، ماه امیر‌المؤمنین(علیه‌السلام)، یعنی صاحب ولایت است، پس ماه رجب ماه امیرالمؤمنین(ع) یعنی ماه ولایـت است. « ولایت » یعنی زدودن جنبه‌های غیر الهی از دل و رسیدن به یک به‌خود آمدن ناب.

پیامبر درجایی دیگر میفرماید:بدون حب علی و اهل بیت هیچ کس بوی بهشت به مشامش نمیرسد.یعنی راه رسیدن به بهشت از طریق اهل بیت است.
حب اهل بیت سرّ دارد و در این ماه که اه ولایت است میشود از آن سرّ را یافت. اگر بشود سرّ را گفت که دیگر سرّ نیست. اگر قصدتان این شد که برید کتاب بخونید تا سرّ و راز حب اهل بیت را بفهمید،هیچ وقت نمیفهمید چون سرّ و راز فهمیدنی نیست بلکه یافتنی است.(کتاب"مبانی نظری و عملی حب اهل بیت" از استاد طاهرزاده میتواند در این راه به شما کمک کند.)

داریم وقتی که حضرت علی(ع) وارد یک شهری شدند،فردی که عشق حضرت در وجودش بود،از شدت عشق از دنیا رفت.وقتی که حضرت علی(ع) با خبر شدند فرمودند: اگر کوه مرا دوست داشت،از شدت محب منفجر میشد.

این منفجر شدن یعنی خودیت و انانیت از بین میرود.یعنی آخرین پرده حجاب یعنی خودبینی و انانیت پاره میشود و با روح امام علی(ع) متحد میشوی. حالا چطوری؟؟ این راز است.
روایات کارش اینه که قلب را متوجه آن سرّ و راز بکند تا بیابد.

یاعلی مدد