بخش دوم-هدف نهایی روزه-خلاصه کتاب روزه دریچه ای به عالم معنا

بخش دوم

گرسنگی و شادی قلب

شاید سوال به بزرگی این سوال برای انسان وجود نداشته باشد که بخواهد بداند بهترین شرایط برای نزدیکی به خدا کدام است؟

چون هدف اصلی هرکس خداوند است،خداوند به پیامبر خود "گرسنگی" و "سجده" را بهترین شرایط جهت قرب بنده به خود معرفی میکند.
زیرا به همان اندازه که انسان،میل های خود را نفی کند،به همان اندازه نزدیکی به حق را در خود احساس میکند.
انسان از طریق گرسنگی میتواند میل های خودرا نفی نماید که به آن نفی انانیت گویند و از طریق سجده،احساس هست بودن در مقابل خدا در انسان از بین میرود.

همه این دستورات برای آن است که انسان به گوهر قدسی خود دست یابد و از طبع حیوانی خود آزاد گردد زیرا تا انسان برطبع حیوانی خودحاکم نگردد نمیتواند با حقایق عالم مرتبط گردد.

توکز سرای طبیعت نمی روی بیرون//کجا به کوی حقیقت گذرتوانی کرد

روزه ماه رمضان جهت رسیدن به حقایق معنوی ،راه بسیار فوق العاده ای است،از همان ابتدا نیت خودرا گسترده کنید تا بیشترین نتیجه را بدست آورید.

اینقدر این ماه مقدس است که میفرمایند تا روزه نیستی وارد نشو_مگر اینکه عذری داشته باشی_بدون روزه اجازه ی ورود نمیدهند.
مثل سرزمین حرم الهی است که اگر انسان محرم نباشد اجازه ورود ندارد،این یک نحوه نفی خود است تا انسان از خود فانی شود و بتواند به حق برگردد.

تا انسان نفس اماره خود را داشته باشد و از اون پیروی کند نمیتواند خود را از این بدن مادی آزاد کند...

آزاد از وسوسه های شیطان

پیامبر اکرم(ص):
ای مردم،درهای بهشت در این ماه باز است.از خداوند بخواهید که آنها را بر شما نبندد و درهای جهنم بر شما بسته است،از خداوند بخواهید که آنها را بر شما باز نکند و شیاطین دربند هستند از خداوند بخواهید که آنان را برشما مسلط ننمایند.

این را میتوانید در خود حس کنید که چگونه از وسوسه های شیطان آزاد هستیم.ما گاهی این حالت را نمیشناسیم و فکر میکنیم که یک حالت عادی است که برایمان پیش آمده درحالی که خداوند میخواهد ما در ماه رمضان زندگی بدون شیطان را تجربه کنیم.

اگر در ابتدای ماه رمضان دقت کرده باشید متوجه میشوید که در رکوع یا سجده نماز حالتی برایتان رخ داده که قبلا نبوده است.
از خود بپرسید که این حالت از کجا آمده است؟؟

این یک قاعده کلی است که همیشه هدایت و فیض از طرف خدا شروع میشود و انسانها باید آن را دنبال کنند.همینطور که فیض ماه رمضان و بسته شدن شیطان از خداوند شروع میشود و ما باید از این شرایط استفاده کنیم.

بعضی ها به جهت عهد قلبی که با این دنیا دارند عموما شیطان بسته شده را در همان روز اول باز میکنند و خودشون به سراغ شیطان میروند.
بعضی ها هم تا دوهفته شیطان را بسته نگه میدارند ولی بعدش شیطان را باز میکنند ولی یه عده ای هستند که نه تنها تا بعد از عید فطر بلکه تا مدتی بعد و یا همیشه این شیطان را بسته نگه میدارند.

روزه به قصد لقاء

خدا با بستن شیطان و فضائلی که در این ماه قرار داده،میخواهد تا ما به بالاترین و بهترین حالت دست پیدا کنیم.
با دادن این شرایط، امکان تصمیم های بزرگ را برای ما فراهم کرده است.
سعی کنید تصمیم بزرگ بگیرید زیرا خداوند به اندازه ی انتظار شما از او، به شما لطف میکند.
انتظار ما از روزه نباید کمتر از لقاء او در روز عید فطر باشد.


اگر حس کردید محبت به اهل البیت در شما ظهور کرد، بدانید خدا دریچه لقاء خود را برای شما گشوده است.
حب الهی منجر به، حب به اولیاءالهی میشود و با حب اولیاء الهی، مسیر حب به خداوند و لقاء او به فعلیت میرسد.

حال سوال پیش می آید که چگونه برکات ماه رمضان را حفظ کینم؟
جواب آن است که از طریق ارتباط با مومنینی که متذکر نور الهی و نور اهل البیت اند،میتوان روح عبادات را در خود حفظ کرد، به شرطی که موانعی مثل کبر و حسد و غضب و امثال آن را رقیق کرده باشیم تا راه به سوی جنبه ی تکوینی و باطنی جانمان باز باشد.

روزه حقیقی

روزه حقیقی منیت و انانیت انسان را ذوب میکند و اراده حق به جای آن مینشیند.
قرآن به ما توصیه میکند:وَاسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ /بقره 45
از صبر و نماز کمک بگیرید.

از ائمه ما نقل شده که مراد از صبر ،روزه است. و این نشان میدهد که اگر کسی روزه ندارد و اهل امساک نیست،نماز ندارد.(منظور درجه بالای نماز است،هدف نهایی نماز)

در همین رابطه در روایت داریم:لِکُلِّ شَی ءٍ بابٌ و بابُ العبادةِ الصَّوْمُ
برای هرچیزی بابی هست و باب عبادت روزه است،نفرمود باب عبادت نماز است. زیرا عبادت خداوند به این معناست که به خدا بنمایی که من نباشم و تو باشی و من در مقابل تو هیچ باشم،باروزه داری این نحوه نفی خود به بهترین شکل واقع میشود.

خدا میفرماید:انَّ صَّوْمَ لی و انا اَجْزی به
روزه مال من است و خودم جزای روزه دار میشوم.
معلوم است که اگر من به خودم نظر داشته باشم، خدا جزای من نمیشود.
معنی اینکه میفرماید: خودم جزایش میشوم این است که خودم را به او میدهم.

این قاعده کلی است که محال است تا هیچ نشوید خدارا بیابید زیرا خداوند بی نهایت مطلق است و اگر موجودی در کنارخدا باشد، به این معناست که او بی نهایت مطلق نیست چون با وجود شما درکنار خود، نهایت پیدا کرد.

قاعده ظهور خدا در افق جان انسانها آن است که بدانیم در مقابل بی نهایت،هروجودی ،وجود حقیقی نیست و در مقابل خدای بی حد، هرچه باشد،حقیقت ندارد و به آن نباید به عنوان یک واقعیت مستقل نظر کرد.

هدف نهایی روزه نفی خود در مقابل خدا و لقاء اوست...

یاعلی مدد