ماه رجب،ماه سیر از "نفس" به سوی "قلب"

ماه رجب،ماه سیر از "نفس" به سوی "قلب"

همانطور که میدانید انسان 3 بعد باطنی دارد.
بعدی که نزدیک به بدن است که به آن نفس میگویند.
بعدی که باطن نفس است و کمی بالاتر از آن است کهبه آن قلب میگویند و بعد که باطن قلب است و بالاتراز قلب که بهش روح میگویند.

کار نفس،درک لذت های دنیایی و مادیات است و کار قلب درک حالات معنوی است ولی به صورت اجمالی و کلی. کار قلب مقام درک معنویات است ولی به صورت جزئی و تفصیلی.
در واقع طبق دعای منسوب به امیرالمومنین" و روحی مشهودک"( یعنی خدایا با روحم تورا مشاهده کنم)،روح مقام مشاهده است و حقایق را میبیند.

نفس انسان به میل و هوا و هوس زنده است و هرچه با ریاضت های شرعی میل های نفس را در سایه شریعت ضعیف کنیم، به مقام قلب میرسیم. در واقع باید از نفس عبور کنیم تا به قلب برسیم.

در مقام قلب،ظاهر شریعت با باطنش در پیش ماست.میتوانیم حالات قلبی و باطنی آن عبادات را حس کنیم.ممکن است شخصی بعد از مدتی ریاضت کشیدن،اسماء الهی بر قلبش بتابد.این شخص با قلب میتواند حس کند که تغییری در وی ایجاد شده و آن حالات معنوی ایجاد شده توسط آن اسم الهی را حس کند ولی در مقام روح میتواند این اسم را مشاهده کند.

ماه رجب،ماه ورود به قلب است.
ما در ماه رجب میتوانیم از نفس عبور کنیم و به مقام قلب برسیم و در ماه شعبان با یگانگی با پیامبر اکرم و استفاده از نور آن حضرت وارد ماه رمضان میشویم. ماه رمضان،مقام رسیدن به روح است.

بدن مادی مانع حضور نفس میشود و وقتی این بدن را در خواب کنار بگذاریم،خودمون را بدون این بدن میبینیم.
وقتی شما خوابیدید و با خودتون آمدید،با "خود بی بدن" کجا بودید؟؟ همین جایی که الان هستیم.چون این بدن مانع بود،آن حضور واقع نشد.به عبارتی دیگر این بدن مادی مانع آن شد که ما حضور نفس را درک کنیم.نفس حضور دارد ولی ما نمیتوانیم حضور نفس را درک کنیم.
ولی شما در خواب وقتی این بدن را کنار میذارید و از بدن جدا میشوید به راحتی میتوانید حضور نفس را درک کنید. وقتی که شما رویای صادقه میبینید میتوانید شنیدن و دیدن نفس و درک لذات و بی مکان و زمان بودن نفس را درک کنید در صورتی که در موقع بیداری این درک و حضور برای شما ممکن نبود.

حالا اگر در ماه رجب با این نیت اعمال ماه رجب انجام دهیم که از نفس عبور کنیم،به مقام قلب میرسیم.
برای پیدا کردن حضور قلب در نماز هم باید از میل های نفس گذر کنیم.هیچ راهی به غیر از این نیست...

شخصیت پیدا کردن در قیامت که ابدیت است،کار مشکلی است ولی در ماه رجب این ممکن میشود و میتوانیم با اعمالی که انجام میدهیم،شخصیت پیدا کنیم.

شخصی است به نام سَعبان که همیشه همراه پیامبر بود که پیامبر اذیت نشود.این شخص میگوید:
با پیامبر داشتیم از قبرستان عبور میکردیم که حضرت ایستاد و بعد رفت و دوباره برگشت.گفتم یا رسول الله چرا اینگونه رفتار میکنید؟؟ حضرت گریه شدیدی کرد و ما هم از گریه پیامبر گریه کردیم.
پیامبر فرمود: ای سعبان،صدای ناله اهل عذاب را شنیدم.بر آنها رحم کردم و برایشان دعا کردم و خدا عذاب آنها را تخفیف داد. سپس پیامبر ادامه داد و فرمورد: اگر کسانی که در این قبرستان در حال عذابند،اگر یک روز از ماه رجب را روزه میگرفتند و یک شب را تا صبح به عبادت می پرداختد،در قبر معذب نبودند.

در این روایت فضلیت ماه رجب معلوم میشود.پیامبر میوید در "قبر" و قبر یعنی تمام برزخ.کسی که این اعمال به این سادگی را انجام دهد دیگر در برزخ دچار عذاب شدید نمیشود.شاید کار کوچکی باشد ولی متاسفانه ما فکر میکنم که چون کار کوچکی است،کاری ازش برنمیاد در صورتی که همین اعمال ماه رجب نتایج فوق العاده زیادی دارد.
اکثر مردم فکر میکنند که اگر میخواهند از عذاب برزخ نجات پیدا کنند باید کلی اعمال سنگین و طولانی انجام دهند،برای همین به این اعمال کم باور ندارند و ازش غافل میشوند.

به سه روز روزه گرفتن در ماه رجب،بهشتی میشویم.اغلب میگویند مگر میشود؟؟؟ چرا که نشود....
خدا رحمت کند مرحوم آیت‌‌‌الله ملکی تبریزی را، یک تذکّری که در تمام کتاب‌ المراقبات مرتّب تکرار و تأکید می‌‌کنند و به خصوص در اعمال ماه رجب و ماه رمضان، می‌گویند: شما ببینید مثلاً میگویند اگر این ده رکعت نماز را هر شب در ماه رجب بخوانید غیر ممکن است که وارد بهشت نشوید.

حالا ممکن است یکی بگوید این ده رکعت که چیزی نیست. مگر می‌‌شود برای عملی در این حدّ ساده، چنین نتیجه‌ای بزرگ بدهند؟
ایشان می‌فرمایند: «اگر چیزی نیست، که چیزی هم نیست، پس چرا از بین این همه آدم که زیر پرچم اسلام هستند، عدّه بسیار قلیلی این عمل را انجام می‌دهند؟» پس معلوم است از جهت دیگری چیزی هست، وگرنه اکثر مسلمانان انجام می‌دادند. ایشان می‌فرماید: «خدا می‌خواهد بنده‌اش را امتحان کند ببیند اعتماد به حرف خدا دارد یا نه؟ اعتماد به حرف امام معصوم دارد یا نه؟»

امام معصوم(علیه‌السلام) می‌فرماید: این کار را بکنید این نتایج را دارد، ولی از آن جایی که ما اعتماد نداریم . می‌گوییم مگر می‌شود. آن وقت چون نمی‌دانیم که می‌شود یا نمی‌شود حرف را جدّی نمی‌‌گیریم و همین موجب ضرر می‌‌شود. امّا آن طرف قضیه را خودتان می‌دانید با اینکه به واقع آسان است، همه انسان‌ها توفیق انجام آن را ندارند، پس معلوم است از جهتی کار مشکلی است ولی اگر توفیق انجامش را به دست آوریم خود عمل، کار مشکی نیست، چون که تمام دعاهای ماه رجب یک ساعت بیشتر طول نمی‌کشد.

امام صادق از پیامبر نقل میکند:«ماه رجب ماه استغفار امت من است و در این ماه بسیار طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده مهربان است....»

توصیه شده این اذکار را در ماه رجب زیاد بگویم:
هر روز 70 مرتبه صبح و 70 مرتبه عصر بگوید: « اَسْتَغْفِرُاللهَ وَ اَتُوبُ اِلَیْه»

چون در دامن ربِّ ماه رجب خود را قرار داده دیگر انسان واژه «ربّی» را نمی‌گوید، بلکه توجه و توبه‌اش به سوی «الله» است. حتماً متوجّه‌اید «الله» مقامِ جمعِ اسماء الهی است، لذا با دستور دادن به انجام این ذکر می‌‌خواهند قلب متوجّه«الله» باشد، همان طور وقتی که«ربّ» را در ذکر می‌آورند میخواهند قلب توجّه‌‌اش به مقام ربوبیت حق باشد و لذا عرض ما این است که شکل این ذکرها روی حساب است و همان طور که روایت آورده باید گفت و در ایجاد حالات قلبیِ مطابق آن ذکر کوشش کرد تا نتایج فوق‌العاده آن إن‌شاءالله نصیب شما شود.

« اَسْتَغْفِرُاللهَ الَّذی لا اِلهَ اِلاّ هو، وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ وَ اَتُوبُ اِلَیْه»
« اَسْتَغْفِرُاللهَ وَ اَسْئَلُهُ التَّوبَه»
همانطور که میبیند وجه رجوع به حضرت حق زیاد شده است.با طلب نور الله میخواهیم از نفس به سوی قلب برویم و در واقع با این اذکار از خدا میخواهیم که میل های نفس مارا ضعیف کند و وجه نفس را بری ما خوار و ذلیل کند.

پیامبر میفرماید:إنَّ فی الجَنَّةِ قَصرا لایَدخُلُهُ إلاّ صُوّامُ رَجَبٍ
در بهشت قصری هست که فقط روزه داران ماه رجب را در آن راه میدهند.
قصر بهشتی،صورت اعمال و عقاید ماست.در واقع با اعمال ماه رجب یک صفاتی برای انسان پیدا میشود که فقط مخصوص خود اوست.هرکسی که نظر به ماه رجب داشته باشه دارای یک لطایفی میشود که مخصوص خودش است و این لطایف و صفات در بهشت به صورت قصر است.

یاعلی مدد